ژیوار اسکارف | شال|روسری|مانتو مزونی
نویسنده: spsdev 
روزانه میلیون ها مقاله در مجلات مد چاپ می شوند تا به شما یاد بدهند با اندازه گیری دور شکم و پهلوهایتان چطور سیلوئت بدنی خودتان را پیدا کنید و لباس بپوشید تا “صحیح” دیده شوید؛ و تصور خواهید کرد که این همه چیز است در حالیکه هیچ چیز نیست.
جملات زیادی وجود دارند که به اهمیت استایل پوششی اشاره می کنند: “درست لباس بپوشید؛ چون شخصیت شما، اولین چیزی نیست که مردم می بینند”.
حقیقت این است که نمی توانید نسبت به استایل بی تفاوت باشید. اگر می خواهید تأثیر مثبت بگذارید، ناگزیرید از استایل کمک بگیرید وگرنه به شما ضربه خواهد زد. نه به این دلیل که ظاهر مهم است؛ بلکه به این دلیل که ظاهر چیزی است که دیگران را به مشاهده ی ویژگی های اساسی تر شما سوق می دهد.
به عقیده ی من، دو دیدگاه در بین استایلیست های قدرتمند وجود دارد. دیدگاه اول به استناد پاراگراف قبل می گوید: “حتی اگر آدمی هستی که شخصیت ضعیف و نامناسبی داری، با استایلت آن شخصیت را پنهان کن و خودت را آدم محشری نشان بده تا مورد توجه قرار بگیری.”
دیدگاه دوم، ضعف های شخصیت و نقاط قوت شما را شناسایی می کند و همان چیزی که هستید را (که هویت شما نامیده می شود) در استایلتان به نمایش می گذارد. این استایلیست معتقد است که در نهایت افرادی پیدا می شوند که نقاط قوت شما برایشان جذاب و نقاط ضعف شما برایشان بی اهمیت باشد. چیزی که برای این دسته استایلیست ها اهمیت دارد، تاثیر بلندمدت استایل روی زندگی شماست؛ چراکه هرچند با روش استایلیست های گروه اول به خواسته یا شغل مورد نظرتان برسید، دیر یا زود هویت شما عیان خواهد شد و احتمالا موقعیت را از دست خواهید داد.
در انتخاب استایل (برای تمام مکان ها و موقعیت ها بدون در نظر گرفتن درس کد) چند سوال کلیدی از خود می پرسیم:
من چه کسی هستم؟
چه نقاط ضعف و قوتی در شخصیتم دارم؟
در چه جایگاهی قرار است ظاهر شوم؟
میخواهم چطور به نظر برسم؟
پاسخی که به این سوالات می دهیم، تعیین کننده ی سبک پوشش ما خواهد بود. تقریبا اکثر مردم عادی به راحتی پاسخ این سوالات را می دانند و برخی هم به کمک روانشناسان نیاز دارند. مساله از این جا به بعد آغاز می شود که چطور این جواب ها را به استایل تبدیل کنیم؟ برای این کار، می توانیم شخصا زمان و تجربیاتی را هزینه کنیم تا دانش استایلینگ را فرا بگیریم؛ یا از کارشناسان مد (استایلیست ها) استفاده کنیم.
