ژیوار اسکارف | شال|روسری|مانتو مزونی
نویسنده: spsdev 
به قول ایو سن لورن: “فشن از بین می رود، این استایل است که جاودانه می ماند.”
استایل (سبک) در معنای عام و کلی به روش های خاص هر شخص برای انجام هرکاری گفته می شود؛ استایل نوشتن، معماری، رفتار و حتی زندگی.
در دنیای فشن، منظور از استایل معمولاً “استایل شخصی” است؛ به معنی روش و سبکی که هر فرد برای اظهار و بیان فردیت خود از طریق لباس، اکسسوری، مدل مو و نحوه ی ترکیب اجزای پوشش خود انتخاب می کند.
و اما فشن. در واقع، به یک استایل غالب در یک فرهنگ معین در یک زمان خاص، فشن گفته می شود. به بیان ساده تر، فشن متشکل از استایل های جدیدی است که در یک بازه ی زمانی (مثلا پاییز و زمستان 2020) پرطرفدار شده اند و توسط گروهی از مردم یک منطقه (به گستردگی یک دانشکده تا یک قاره)، دنبال می شوند. هرچه این استایل ها محبوب تر باشند، مدت بیشتری روی خط فشن باقی می مانند و فرش قرمزها را از آن خود می کنند.
تشخیص این دو اصطلاح شاید در برخی موارد دشوار به نظر برسد، اما چند تمایز کلیدی بین آن ها وجود دارد که می تواند هرگونه ابهامی را برطرف کند و مرز مبهم فشن و استایل را واضح سازد:
1. فردی یا اجتماعی بودن: استایل شخصی، چیزی است که متعلق به یک فرد و وسیله ای برای ابراز وجود و به نمایش گذاشتن شخصیت است؛ در حالیکه فشن با روندهای جهانی و تجارت فشن ارتباط دارد.
استایل می گوید: “من خاص هستم و شیوه ی خودم را برای خوش پوش بودن دارم.”
فشن می گوید: “من هم مثل آن ها خوش پوش هستم.”
2. موقتی یا جاودانه بودن: استایل همیشگی است و زمان مشخصی ندارد؛ در حالی که فشن وابسته به زمان محدود و گاها حتی مکان محدود است. شخصی که به فشن وفادار است، از آخرین مدها پیروی می کند و لباس های جدید برندها را می پوشد که این لباس ها احتمالا در فصل بعدی، از مد افتاده هستند؛ اما کسی که خوش استایل است، چه از روند فشن پیروی کند چه نکند، همیشه به زیبا پوشیدن وفادار می ماند. استایل شخصی به جای جذب ساده و کورکورانه ی ترندها، ایجاد خلاقیت و احساس از خود است که هیچگاه کهنه و تکراری به نظر نمی رسد.
در پایان باید خاطرنشان کرد هنگامی که تعاریف به شکل واضح در ذهن ما ثبت شده باشند، می توانیم با دید بازتری نسبت به خرید یا دوخت یک لباس برای استفاده ی روزانه یا یک موقعیت خاص، تصمیم گیری کنیم.
