تاریخچه دامن و فراز و فرودهایش

تغییرات دامن از ابتدای شکل گیری تاکنون

اگر یک نوع لباس وجود داشته باشد که در طول اعصار، تاریخ غنی داشته است، قطعا آن دامن است. از دامن های حصیری که قدمت آن به 3900 سال قبل از میلاد در ارمنستان برمی گردد. امروزه، دامن ها بر کمد لباس زنانه غالب شده اند. علی رغم این که دامن به عنوان یک لباس استاندارد برای مردان و زنان در تمام فرهنگ های باستانی مانند آسیا و مصر شروع شد، اما همچنان به عنوان یک کمد لباس ضروری برای زنان در اروپای غربی و آمریکا است. در این جا نگاهی عمیق تر به تاریخچه دامن  می اندازیم- از ابتدای شروع آن ها تا مدل هایی که در بین زنان در تمام سنین مورد علاقه شدید قرار گرفته اند.

مصر باستان

تاریخچه دامن به قرن ها پیش در مصر باستان باز می گردد. عجیب است که اولین دامن در واقع توسط مردان پوشیده شد. این لباس های ساده شبیه دامن پیچیده ای بودند که در کمر بسته می شدند و به آن ها شندیت shendyt می گفتند. این دامن از مواد محلی تهیه می شد که در این مورد کتان بود. سبک، مطبوع و برای آب و هوای گرم و مرطوب مصر ایده آل بود. ثروتمندترین و بانفوذترین افراد، دامن های سبک و نازک تری می پوشیدند. از سوی دیگر، زنان لباس را ترجیح می دادند. آن ها بلند تا روی زمین و عمدتا سفید بودند. در مورد مردان هر چه جایگاه در جامعه پایین تر باشد، پارچه ارزان تر است. سومری ها در بین النهرین کائونکس Kaunakes می پوشیدند که نوعی دامن بود که از کمر با کمربند بسته می شد.

دامن در قرون وسطی

با پیشرفت در بافت و خیاطی، این امکان برای مردان فراهم شد که شروع به پوشیدن شلوار و جوراب شلواری کنند. ما شاهد انحراف از این نوع لباس ها برای مردان هستیم، زیرا ذائقه شان به تونیک و جوراب بافت روی آورده است. در واقع به مردان آزادی حرکت را در حین کار، ساخت و ساز یا کشاورزی و جنگ می داد. در قرون وسطی، پیشرفت هایی که در زمینه بافندگی و خیاطی صورت گرفت؛ جوراب، جوراب شلواری و شلوار مردانه را معرفی کرد. یکی از دلایلی که این سبک لباس پوشیدن را در بین مردان تشویق کرد، باید نیاز به اسب سواری و لباسی باشد که هنگام کار در فضای باز از سرما حفظشان کند.

برای زنان، لباس ها همچنان انتخاب اصلی بودند. این ها به گونه ای برش خورده بودند که خطوط بدن تا زیر کمر را با دامنی مجزا و پرتر دوخته شده، به بالاتنه دنبال کنند. تا اواخر قرن نوزدهم، در طی تاریخچه دامن، زمانی که لباس های جدا شروع به ظاهر شدن کردند، زنان همیشه همین پوشش را داشتند.

پوشش دهه 19 میلادی

در دوران ویکتوریا، لباس ها همچنان غالب بودند و آداب لباس بسیار سختگیرانه بود. لباس ها تمام بدن را پوشانده بودند و کرست ها در کمد لباس زنان اوایل دوران ویکتوریا، ضروری بودند. با این حال، در اواخر دهه 1890، زمانی که زنان سبک زندگی فعال تری مانند سوارکاری، دوچرخه سواری و پیاده روی را اتخاذ کردند، این تغییر شروع شد. در سال های اولیه دوران ادورادین، ژاکت ها و دامن های مجزا رایج بودند که باعث می شد لباس ها نسبت به دوره ویکتوریایی سخت گیرانه قبلی، کمتر محدود شوند. زنان دامن های بلند خود را به عنوان نشانه ای از فروتنی و اعتبار خود می پوشیدند؛ زیرا پارچه گران بود. دمپایی های حلقه ای زیر دامن می پوشیدند تا حجیم شود. پنیر Panniers یا حلقه های کناری، خیلی محبوب بودند. این دامن ها نمادی از نقش زنان در جامعه بودند، در واقع این پیام که آن ها قادر به انجام کار زیادی نبودند

از سال 1886، دامن ها کمتر برش خوردند، درحالی که پارچه های آن ها طرح های ساده تری داشتند. از دهه 1890 به بعد، محبوبیت دامن به عنوان یک لباس مجزا واقعا رشد کرد و شتاب بیشتری گرفت. در این مدت، لباس های قدبلند با لباس های کاربردی تر مبادله می شدند. با این حال، دامن ها همچنان به زمین برخورد می کردند و این تا دهه 1910 با دامن هابل ادامه داشت.

قرن بیستم؛ دامن ها نمادین می شوند

قرن بیستم زمان آزمایش و نوآوری در بسیاری از جنبه های جامعه بود. دامن قطعا در این دوره با طیف گسترده ای از طول ها و انواع دامن های جدید توسعه یافت. در حالی که در ابتدای آن دامن ها تمام قد بودند، در پایان قرن، ما شاهد طیف گسترده ای از انواع دامن بودیم. از دامن هابل در دهه 1910 تا دامن مینی دهه 1960، این پوشش در این دوره بسیار تکامل یافت. در طول دهه 20 پر فراز و فرود، خطوط لبه دار شروع به رشد کردند و سبک فلپر بر زنان در دنیای غرب تاثیر گذاشت. طول سجاف در اواسط دهه تا زیر زانو افزایش یافت و باعث شد تا هنگام رقصیدن یا راه رفتن، برق پاهای زنان دیده شود. با این حال، پس از رکودی بزرگ، زمانی که خطوط پاچه دار دوباره به قد وسط ساق پا کاهش یافت و لباس ها ساده تر شدند، همه چیز یک بار دیگر تغییر کرد.

دهه 1930

رکود بزرگ در دهه 1930 اتفاق افتاد و مد زنانه بازگشت. کمر طبیعی، دامن های بلند و اختراع یقه هالتر در دهه 30 وارد کمد لباس زنان شد. شیک پوشان سعی کردند با لباس های شانه دار، علیه روندهای زنانه شورش کنند.

دهه 1940

در دهه 1940، دامن ها با تمام محدودیت هایی که در لباس پوشیدن در طول جنگ جهانی دوم وجود داشت، ماهیتی تیره تر پیدا کردند. تا قبل از این، مدی رایج بود که ظاهری ثروتمندانه داشته باشد، در حالی که در این زمان پارچه های ارزان تر جایگاه خود را به دست آوردند و دامن های ساده A یا راسته مورد تقاضا بودند. جنگ جهانی دوم به شدت بر دنیای مد تاثیر گذاشت. دولت ها محدودیت هایی را برای تولید و مصرف مد اعمال می کردند و این امر باعث می شد تا زنان نتوانند خود را از طریق لباس ابراز کنند.

دهه 1950

در طول دهه 1950، مد با دیور و “نگاه جدید” او به ریشه های عجیب و غریب خود بازگشت. دامن های حجیم با ظاهر A-line و دامن های مدادی در خط H Dior توسط زنان در دنیای غرب پذیرفته شد.

دهه 1960

 انقلاب واقعی در دهه بعد، در دهه 1960، با دامن کوتاه مری کوانت رخ داد. برای اولین بار در طول تاریخچه دامن، به زنان این اجازه داده شد که طول دامن خود را انتخاب کنند، اما قد کوتاه گویا ماندگار بود. از آن زمان به بعد، دامن های کوچک بخشی از کمد لباس زنان بود، به استثنای دهه 1970 و مد هیپی، زمانی که دامن های دهقانی با حاشیه های بلندتر معرفی شدند.